مقاله در باره خشونت در خانواده
در يک دهه اخير در ايران پژوهش‌ها و مطالعات زيادی در باره خشونت عليه زنان، به ويژه خشونت خانگی، انجام شده است. بر اساس آخرين جستجوها ، در ۲۸ مرکز استان کشور حداقل هفتاد پژوهش ميدانی قابل اعتنا در باره خشونت خانگی عليه زنان انجام شده است.
بيشتر اين پژوهش‌ها پس از سال ۱۳۷۰ تاکنون انجام شده که نشان می‌دهد پژوهشگران و دانشگاهيان ايرانی در سال‌های اخير علاقه و توجه ويژه‌ای به بررسی و کنکاش در باره خشونت عليه زنان پيدا کرده‌اند .
دانشجويان ايرانی هم در دوره‌های کارشناسی ارشد و دکترا در دو سه سال اخير آن چنان علاقه‌ای به اختصاص دادن پايان‌نامه‌های خود به موضوع خشونت عليه زنان، پيدا کرده‌اند که امسال برخی از دانشگاه ها ناگزير به دانشجويان خود توصيه کرده که “از انتخاب اين موضوع برای پايان‌نامه‌های تحصيلی خود، خوداری کنند، که در حال حاضر بسياری از دانشجويان و محققان در سراسر ايران مشغول کار روی اين موضوع هستند .”
خشونت‌های فيزيکی و روانی
دکتر قاضی طباطبايی و همکارانش از يک اصطلاح خاص برای توصيف گروهی از خشونت‌های خانگی عليه زنان استفاده کرده‌اند : خشونت فيزيکی نوع اول .
اين خشونت‌ها شامل گاز گرفتن ، گرفتن و بستن، زندانی کردن، چنگ انداختن و کشيدن مو، اخراج از خانه ، کتک کاری مفصل، محروم کردن از غذا و … می‌شود .
از اين لحاظ زنان در خرم آباد در طول يک سال بيش از ساير زنان ايران مورد خشونت واقع می‌شوند و زنان در شهرکرد دفعه های کمتری مورد خشونت نوع اول قرار می‌گيرند.
پژوهشگران طرح ملی بررسی پديده خشونت خانگی “سيلی ، لگد و مشت زدن، کشيدن و هل دادن، محکم کوبيدن در، به هم زدن سفره و ميز غذا و شکستن اشيای منزل ” را خشونت فيزيکی نوع دوم ناميده اند و وضع زنان ايران را در ۲۸ مرکز استان در اين باره بررسی کرده‌اند .
خشونت‌های جنسی و ناموسی
در حالی که تعداد بيشتری از زنان بندرعباسی از اول زندگی مشترکشان تا کنون، نسبت به ساير ساير زنان ايرانی قربانی خشونت‌های جنسی و ناموسی شده‌اند، زنان يزدی در طول يک سال بيش از ساير زنان اين خشونت را تجربه می‌کنند .
خشونت‌های جنسی و ناموسی عبارتند از: مجبور کردن زن به ديدن عکس و فيلم‌های خلاف اخلاق عمومی يا اجبار به روابط زناشويی ناخواسته يا غير متعارف، مراعات نکردن بهداشت زناشويی و خودداری از به کارگيری روش های پيشگيری از بارداری، مجبور کردن زن به سقط جنين، اجبار زن به حاملگی ناخواسته، متهم کردن زن به بی‌مبالاتی در مسائل ناموسی همچون داشتن ارتباط نامشروع، شک و بد دلی .
وضعيت خشونت در خانواده در ايران –
روزی که دکتر محمود قاضی طباطبايی، مجری ” طرح ملی بررسی پديده خشونت خانگی عليه زنان در ۲۸ مرکزاستان کشور”، در جلسه‌ای که در دانشگاه تهران و با حضور تعدادی از استادان، دانشجويان و علاقه مندان برگزار شد، برخی از يافته‌های اين پژوهش را اعلام می‌کرد، با اعتراض تعدادی از مخاطبان خود مواجه شد.
تعدادی از آنها به او گفتند که يافته‌های اين پژوهش را قبول ندارند. چون جهت گيری خاص پژوهشگر در آن قابل تشخيص است. اوج اعتراض‌ها وقتی اتفاق افتاد که قاضی طباطبايی آمارهای مربوط به رضايت از زندگی را در باره زنان مراکز ۲۸ گانه استانی با هم مقايسه می‌کرد و گفت : ” زنان تبريزی بيشترين رضايت را از زندگی خانوادگی خود دارند و کمترين ناسازگاری هم در ميان خانواده‌های تبريزی ديده می‌شود . بعد اضافه کرد که در حل اختلاف‌های خانوادگی، اين تبريزی‌ها هستند که بيشترين مهارت را دارند و اردبيلی‌ها کمترين مهارت را.”
همين موقع دانشجويی از ميان جمع گفت: ” استاد ، تبريزی بودن شما در رسيدن به چنين نتايجی چقدر موثر بوده است؟!”
خشونت روانی و کلامی، رتبه نخست
زنان ايران در ميان انواع ۹ گانه خشونت خانگی، بيشتر تحت خشونت‌های روانی و کلامی قرار دارند.
۷/۵۲ درصد از کل پاسخگويان در پژوهش ملی بررسی خشونت خانگی دقيقا اعلام کرده‌اند که از اول زندگی مشترک تا کنون قربانی اين نوع خشونت که شامل به کاربردن کلمات رکيک، دشنام ، داد و فرياد، بهانه‌گيری‌های پی در پی و … است ، بوده‌اند.
ميانگين وقوع اين نوع خشونت برای زنانی که درگير آن بوده‌اند ، ۱۰ بار است.
رتبه بعدی از آن خشونت فيزيکی از نوع دوم است که ۸/۳۷ درصد از زنان ايرانی از اول زندگی مشترک خود، آن را تجربه کرده‌اند. اين نوع خشونت شامل سيلی زدن ، زدن با مشت يا چيز ديگر، لگد زدن و … است .
بازدیدها: 21