بررسی تأثیرتمرین ورزشی و آنزیم های کبدی
– بیان مسأله
موجودات زنده از راههای مختلفی در مقابل آثار مخرب مواجهه با استرس، محافظت می شوند. یکی از راههایی که سلول ها می توانند در قبال آسیب یا مرگ سلولی ناشی از استرس مقاومت می کنند، سنتز مجموعه ای از پروتئین های شوک گرمایی[1] (HSP) می باشد که مقادیر آن در برابر استرس، گرما و ورزش افزایش می یابد HSPها که به پروتئین های استرسی[3] نیز معروفند دسته ای از پروتئین ها هستند که نقش کاملاً حفاظتی[5] داشته و در تمام موجودات زنده وجود دارند
پاسخ HSP70 می تواند به عنوان یک شاخص استرس سلولی مورد توجه قرار گیرد و این تغییرات در سلول ها می تواند اطلاعات قابل دسترسی را برای نظارت بر تمرین و نوع محیط(گرما) فراهم نماید . تاثیر فعالیت بدنی بر مقادیر 70hsp نمونه های انسانی و حیوانی نیز در برخی پژوهشها گزارش شده است. نتایج تحقیق فبرایو[7] (2000) و فرنباچ[8] (2000) نشان دادکه ورزش نیز به مانند سایر محرکها به تغییرات متابولیکی و تولید70hsp می انجامد. هیچ گونه توافقی مبنی بر اینکه چه ورزشی می تواند روی پارامترهای شیمیایی اثر بگذارد و یا اینکه این تاثیر به چه میزان است، وجود ندارد
اهميت و ضرورت انجام تحقيق
در رویارویی با استرس و بازیابی هموستاز سلولی، مسیرهای درونی متعددی درگیر می‌باشند. در سطح سلولی تعدیل‌های گذرایی در بیان ژن‌های پروتئینی و همچنین تغییر در عملکرد ساختمان سلولی برای مقابله با شرایط نامطلوب و بقاء در قبال تغییرات محیطی صورت می‌گیرد(کرگل،2002). ). یکی از مشخص‌ترین پاسخ‌های سلولی به استرس، تغییر سریع در بیان ژنی یک گروه از پروتئین‌ها می‌باشد که که معروف به پروتئین‌های شوک گرمایی است افزایش میزان این پروتئین‌ها در پی استرس با هدف برگرداندن هموستاز سلولی، ترمیم موفقیت‌آمیز آسیب سلولی و حفاظت از سلول در قبال آسیب‌های بیشتر است(
پروئینن شوک گرمایی 70hsp:
یکی از مشخص‌ترین پاسخ‌های سلولی به استرس، تولید یک گروه از پروتئین‌ها می‌باشد که معروف به پروتئین‌های شوک گرمایی (HSP)[1] است. هدف از تولید این پروتئین‌ها برگرداندن هموستاز ، ترمیم و حفاظت از سلول در برابر آسیب‌های بیشتر است. پروتئین‌های شوک گرمایی به خانواده چند ژنی تعلق دارند که از نظر مولکولی در دامنه 10 الی 15کیلو دالتونی قرار می گیرند. پروتئین‌های شوک گرمایی با توجه به وزن مولکولی و عملکرد به HSPهای کوچک110 ، 90، 70، 60 و40 دسته‌بندی می‌شوند.
-اسپارتات آمینوترانسفرازها(AST) یا SGOT :
یکی از آنزیم های کبدی است که در ارتباط با سلول های پارانشیم کبدی می باشد و سطوح آن در زمان آسیب های کبدی افزایش می یابد این آنزیم به نام های گلوتامیک اگزالواستیک ترانس آمیناز سرمی[2] یا گلوتامیک ترانس آمیناز نیز خوانده می شود .این آنزیم ها همچنین در گلبول های قرمز و عضلات اسکلتی و قلبی وجود دارد و میزان طبیعی آنزیم AST تا حدود40 واحد در هرلیترسرم می باشد. آسپارتات آمینوترانسفرازها آنزیمی است که در متابولیسم کربوهیدرات، اسید آمینه درگیر است. غلظت بالای این آنزیم در عضله، کبد و مغز وجود دارد. افزایش سطوح این آنزیم در خون نشانه نکروز یا بیماری این بافت هاست
کوفتگی عضلانی تاخیری ( DOMS)
استرین عضلانی بسته به شدت آن به سه درجه تقسیم می شود ، در استرین درجه ی معمولا پارگی های ریز عضلانی وجود دارد . در استرین درجه دو پارگی در بخشی از تارهای عضلانی وجود دارد و استرین درجه سه به پارگی کامل تارهای عضلانی اشاره می کند.
بازدیدها: 13